De tijd met onze dierbaren is als een ijsblokje

Onlangs las ik in een boek van Mel Robbins een zin die me diep raakte:
“De tijd die je hebt met je dierbaren is als een ijsblokje – het ene moment is het er nog, en het volgende is het weg.”

Ik bleef er even bij stilstaan. Want het is zo waar.

Kinderen groeien op. Mensen die belangrijk voor je zijn verdwijnen soms langzaam uit je leven: ze verhuizen, jullie verliezen het contact, of ze overlijden. En telkens betrap ik mezelf erop dat ik dacht: “Ik ga binnenkort eens langs.”
Maar dat ‘binnenkort’ komt vaak te laat.

We stellen dingen uit. Een bezoek, een telefoontje, een lunchafspraak. We gaan ervan uit dat er altijd nog een morgen komt. Maar de waarheid is: morgen is geen garantie.

Het leven leert me steeds opnieuw dat de momenten die we nu kunnen delen, kostbaar zijn. Niet enkel om tijd met elkaar door te brengen, maar om kwaliteitstijd te creëren. Tijd waarin we écht aanwezig zijn, luisteren, lachen, verbinden. Tijd waarin we laten voelen dat we elkaar waarderen.

Ik ben dankbaar voor de mensen die ik liefheb. En ik wil mezelf eraan blijven herinneren om dat ook te tonen – vandaag nog.
Niet later. Niet als het beter uitkomt. Maar nu.
Want het ijsblokje smelt.

Rose Marie